بررسی روش ها و فناوری های نو در معماری با رویکرد معماری سبز

معماری سبز یا معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. منظور از توسعه پایدار ، توسعه ای است که نیاز های عصر حاضر را بدون لطمه زدن به توانایی های نسل های آینده به عهده دارد. یکی از ارکان اصلی معماری سبز ، ایجاد و توسعه فضاهای سبز مصنوعی می باشد که نقش مهمی در زندگی بشر داشته و جایگزینی برای محیط طبیعی از بین رفته در هنگام ساخت و ساز است. بسیاری از فناوری ها و فعالیت های جدید به منظور کاهش تاثیر انسان بر روی زمین به وجود آمده اند، ازجمله: انرژی های جایگزین ، استفاده موثر از منابع طبیعی کشاورزی بدون استفاده از مواد صنعتی و سبز پوش کردن پشت بام ها. ساختمان های سبز ، پرچم دار توسعه پایدار و ایجاد تعادل بین مسائل مربوط به سلامت محیطی ، اقتصادی و اجتماعی هستند. معماری سبز یا اکوتک، در مقابل معماری های تک یعنی تلفیق طبیعت و تکنولوژی می تواند جایگزین منطق خشک تولید کالن و استفاده بی محابا از تکنولوژی و محیط های خنثی و بی مصرف شود. دراین پژوهش دو سیستم جهانی رده بندی پایداری ساختمان هاLEED و BREEMعملکرد ساختمان را در زمینه های زیر بررسی می کند BREEM مدیریت ، سلامت و تندرستی ، انرژی مصالح و ضایعات استفاده از زمین و اقلیم شناسی آلودگی وLEED ساخت یک استاندارد اندازه گیری برای ساختمان سبز در مقایسه با ساختمان های دیگر

Keywords:

روش های نوین , معماری سبز , توسعه پایدار-LEED , BREEM