بررسی تاثیر موقعیت گره میانی در راستای افقی در بادبندهای دروازهای

یکی از روش های رایج جهت مقابله با نیروهای زلزله در ساختمانهای فولادی، استفاده از انواع بادبندها میباشد. عدم وجود ضوابط مدون در آئین نامه های موجود برای طراحی لرزه ای سیستم مهاربندی دروازهای و با افزایش تقاضای جامعه برای طرح های معماری نوین و با توجه به این مساله که بادبند دروازهای فضای بازشوی مناسبی در مقایسه با دیگر بادبندها در ساختمان فراهم میکند، ضرورت بررسی عملکرد قاب های مهاربندی شده با بادبند دروازه ای را مشخص میکند. بنابراین در این تحقیق با استفاده از نرم افزار اجزای محدود آباکوس، مدل عددی صحت سنجی شد. مدل قاب مهاربندی شده با بادبند دروازهای برای سازههای فولادی با تغییر موقعیت گره میانی مقایسه شده و متغیرهای مساله به صورت مقایسه ای مورد تفسیر قرار خواهد گرفت. نتایج نشان دادند که در مدل هایی که گره های میانی بادبند دروازه ای در راستای افقی از ستون دور شدند،با افزایش فاصله ی گره ها از ستون ها، بادبندها نقش بیشتری در تحمل تنش های سازه دارند. با دور شدن گره های میانی به اندازه ی ۱۰۰-۲۰۰ و ۳۰۰ میلیمتری در راستای افقی مقدار بار نهایی به ترتیب ۵/۴ و ۱۹/۱ و ۱۷/۱ درصد و مقدار انرژی مصرفی به ترتیب ۶/۵ و ۱۲/۸ و ۱۱/۶ درصد افزایش مییابد. در مدل هایی که گره های میانی بادبند دروازهای در راستای افقی به ستون ها نزدیک شدند، با کاهش فاصله ی گره ها از ستون ها، عملکرد آن تضعیف میشود. با نزدیک شدن گره های میانی به ستون ها به اندازه ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیمتر در راستای افقی مقدار بار نهایی به ترتیب ۱۰/۲ و ۹/۴ درصد مقدار انرژی مصرفی به ترتیب ۴/۶ و ۲/۶ درصد افزایش مییابد. در کل میتوان نتیجه گرفت که هرچه گره ها از ستون تا یک حد مشخصی فاصله میگیرند مهاربند عملکرد بهتری در قاب فولادی دارد ولی محل قرار گیری آنها باید طوری باشد که بتوان بعنوان مهاربند دروازهای در نظر گرفت

Keywords:

بادبند دروازهای , شکل پذیری , بار جانبی , روش المان محدود