رابطه چشم انداز زمان با سلامت روان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

سلامت روان حالتی از بهزیستی است که فرد قابلیت های خود را دانسته و به طور موثر و خوبی از آن استفاده می کند تا برای خود و جامعه مفید باشد. تاکنون تعاریف مختلفی از سلامت روان ارائه شده است، سازمان بهداشت جهانی ۳ آن را چنین تعریف کرده است: سلامت روان در درون مفهوم بهداشت جای می گیرد و توانایی کامل برای ایفای نقش های اجتماعی، روانی و جسمانی است. آنچه که از این تعریف برمی اید سلامت و تندستی افراد صرفا شامل حالت سلامت کامل از لحاظ جسمانی نیست، بلکه ابعاد سلامت روانی، اجتماعی، قابلیت ارتباط موزن و هماهنگ با دیگران، تغییر و اصلاح محیط فردی و اجتماعی و حل تضادها و تمایلات شخصی به طور منطقی عادلانه و مناسب را شامل می شود. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه چشم انداز زمان با سلامت روان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد. روش پژوهش: روش تحقیق این پژوهش همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در سطح تحصیلات تکمیلی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۹ می باشد و نمونه پژوهش ۹۷ نفر می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب می شوند.ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های «مقیاس چشم انداز زمان»، «پرسشنامه سلامت عمومی GHQ» و «پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ فرم کوتاه» می باشد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۶ مورد تجزیه وتحلیل قرار می گیرد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد) استفاده می شود و در قسمت آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انتخاب می شوند اما بدلیل متقارن و نرمال نبودن داده های مربوط به متغیرهای پژوهش از آزمون های ناپارامتریک معادل آن (همبستگی اسپیرمن و ضریب فی کرامر) استفاده می شود.یافته های پژوهش: نتایج پژوهش نشان داد که همبستگی معناداری بین چشم انداز زمان و سلامت روان rs=۰/۳-sig=۰/۰۰۲ ارتباط معناداری وجود دارد ولی شدت این رابطه کم است. نتیجه گیری: نتیجه پژوهش نشان می دهد کسی که چشم انداز زمانی گذشته مثبت و حال لذت گرا دارد سلامت روانی بالاتری نسبت به فردی که گذشته منفی و حال تقدیرگرا دارد.

Keywords:

چشم انداز زمان , سلامت روان , دانشجویان تحصیلات تکمیلی