کاهش خسارت تنش خشکی با کاربرد ۵–آمینولوولونیک اسید درگیاه فلفل دلمه ای (Capsicum annuum L. cv. Red Bell Pepper)

خشکی از جمله تنش های محیطی مهم است که بر رشد و نمو گیاهان اثر منفی می گذارد. جهت کاهش خسارت تنش خشکی و شناخت فیزیولوژی مقاومت به تنش گیاه فلفل دلمه ای قرمز (Capsicum annuum L.cv. Red Bell Pepper) در شرایط گلخانه، آزمایشی با اعمال تنش خشکی در سه سطح (آبیاری در حد ۱۰۰، ۶۰ و ۳۰ درصد ظرفیت زراعی خاک) و کاربرد ۵–آمینولوولونیک اسید در چهار غلظت (۰، ۲۵/۰، ۵/۰ و ۱ میلی مولار) با چهار تکرار در یک آزمایش فاکتوریل ۳×۴ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. در پایان آزمایش، پارامترهایی چون فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، محتوای مالون دی آلدئید، آسکوربیک اسید، محتوای نسبی آب، ارتفاع گیاه و تعداد جوانه جانبی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد با افزایش شدت تنش خشکی پارامترهای رشدی کاهش اما فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، محتوای مالون دی آلدئید و میزان آسکوربیک اسید افزایش یافت. درحالی که محلول پاشی برگی ۵–آمینولوولونیک اسید باعث کاهش محتوای مالون دی آلدئید و بهبود سایر صفات مورد ارزیابی شد. کاربرد برگی ۵–آمینولوولونیک اسید از طریق کاهش محتوای مالون دی آلدئید و پراکسیداسیون چربی ها از غشای سلولی محافظت می کند. هم چنین با افزایش فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و آسکوربیک اسید موجب بهبود صفات فیزیولوژیکی گیاهان گردید و مقاومت گیاهان را در شرایط تنش خشکی افزایش داد.

Keywords:

آسکوربات پراکسیداز مالون دی آلدئید , ظرفیت آنتی اکسیدانی , محتوای نسبی آب