بررسی رابطه شیوه های شوخ طبعی با رفتار خشونت آمیز در دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول در شهرستان اسفراین در سال ۱۴۰۰

هدف تحقیق حاضربررسی رابطه شیوه های شوخ طبعی (شوخ طبعی خود افزایی,پیونددهنده. پرخاشگرانه،خودکاهنده) با رفتار خشونت آمیز در دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول در شهرستان اسفراین در سال۱۴۰۰ بود. جامعه آماری این پژوهش. تمامی دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول که تعداد آنان ۲۴۰۰ نفر بوده واز مبان آنان تعداد۳۳۱ نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوعهمبستگی بود. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه شوخ طبعی مارتین و همکاران (۲۰۰۳) شامل ۳۲ سوال وپرسشنامه پرخاشگری آرنولد اج. باس و مارک پری(۱۹۹۲) که مشتمل بر ۲۹ سوال بهره گرفته شده است.کهضریب پایایی آنها با استفاده ازضریب آلفای کرانباخ به ترتیب شوخ طبعی( ۸۰/۵۶) ۰ پرخاشگری (۸۱/۱۹ )بدست آمد.یافته های پژوهش نشان می دهد که بین شیوه های شوخ طبعی با رفتار خشونت آمیز در پسر دورهمتوسطه اول در شهرستان اسفراین در سال ۱۴۰۰ رابطه معنادار وجود دارد. لذا فرضیه اصلی تحقیق مورد تاییدقرار گرفت.همچنین بین شوخ طبعی خودافزایی و پیونددهنده با رفتار خشونت آمیز رابطه معناداری وجودندارد.ولی بین شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده با رفتار خشونت آمیز رابطه معناداری وجود دارد.