گسترش اینترنت و نوع رژیم حاکم: الگوهای زمانی در قبول تکنولوژی

معمولا این گونه تصور می شود که اینترنت بقای رژیم های استبدادی را تهدید می کند. بر این اساس، بیشتر مطالعات مقایسه ایبین کشورها، به مطالعه مزایای دموکراسی (مردم سالاری) در انتشار اینترنت پرداخته اند. این مقاله این فرضیات تکنولوژی محور رابا تصور پذیرش اینترنت به عنوان یک پدیده پویا با مراحل متعدد که بسته به نظام سیاسی متفاوت است، بررسی می کند. از لحاظتئوری مورد بحث است که در ابتدا، اینترنت به دلیل مزایای نوآوری ذاتی خود، در کشورهای مردم سالار سریعتر گسترش می یابد.با این حال زمانی که مزیت اقتصادی تکنولوژی بیشتر از ریسک مردم سالار شدن ۱ باشد، رژیم های استبدادی نیز اینترنت را درمقادیری قابل قیاس می پذیرند. رگرسیون های مقطعی سالانه در سال های ۱۹۹۶ الی ۲۰۱۳ نشان می دهد که رابطه بین نوع رژیم وگسترش اینترنت با توجه به زمان، تغییر می کند؛ چرا که رژیم های استبدادی به میزان چشمگیری این عقب افتادگی را برطرف نمودهاند. از سال ۲۰۱۳ ، تفاوت های عمده ای میان رژیم های دموکراسی و استبدادی وجود نداشته و حتی می توان گفت که رژیم هایدیکتاتوری از همتاهای دموکرات خود بهتر عمل کرده اند.

Keywords:

گسترش اینترنت , پذیرش تکنولوژی , نوع رژیم , دموکراسی , رژیم های استبدادی