تاثیر قارچ میکوریزا و PGPR بر وضعیت تغذیه و رشد درختان در تولید سیب ارگانیک

 تمایل به کاهش تاثیر منفی محصولات بر محیط زیست و همچنین نگرانی برای سلامت مصرف کننده سبب افزایش علاقه به تولید میوه های ارگانیک شده است. در این زمینه، توسعه روش های جدید کشاورزی سازگار با محیط زیست که امکان کاهش مصرف کودهای آلی را از طریق بهبود کارایی مصرف مواد مغذی و در نتیجه کاهش شستشوی آنها فراهم می کند، از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر قارچ های آربوسکولار میکوریزا (AMF) همراه با ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) بر رشد و وضعیت تغذیه ای درختان سیب کشت شده بر روی یک خاک لوم سیلتی، غنی از مواد معدنی رسی و هوموس می باشد. خاک تحت شرایط کشاورزی ارگانیک بوده بنابراین، آزمایشی با سه رقم «توپاز»، «اودرا» و «شوپن» و یک کلون U ۸۸۶۹ انجام شد. در یک طرح آزمایشی با چهار تکرار، درختان با AMF + PGPR تلقیح شدند یا نشدند. با توجه به نتایج، فراوانی میکوریزا در ریشه درختان تلقیح شده به طور متوسط ​​دو برابر بیشتر از ریشه گیاهان شاهد بود. پس از چهار سال تلقیح AMF + PGPR، سطح مقطع تنه با افزایش رشد ۲۴ درصدی مواجه شد و غلظت نیتروژن و منیزیم در برگ ها به طور متوسط ​۸/۷ درصد و ۲/۶۴ درصد افزایش و میزان فسفر ۲/۳۷ درصد و پتاسیم ۵/۴۶ درصد کاهش یافت. این مطالعه نشان می دهد که استفاده از تلقیح AMF + PGPR از کلونیزاسیون ریشه درختان توسط AMF پشتیبانی می کند. در نتیجه، جذب نیتروژن بهبود یافته که باعث رشد شدید درختان و جذب کارآمدتر منیزیم از توده خاک می شود. از سوی دیگر، محتوای کمتر فسفر در برگ درختان تلقیح شده ممکن است با اثر رقیق شدن (Dilution Effect) توضیح داده شود و کاهش پتاسیم می تواند در نتیجه رقابت قارچ و گیاه در شرایط کمبود این عنصر در خاک رخ دهد.

Keywords:

ارگانیک , پایداری , میکوریزا آربوسکولار , تغذیه سیب