ارزیابی آزمایشگاهی کاربرد پلیمرها در سیال حفاری به منظور کاهشهرزروی

ورود سیال حین حفاری و عملیات تکمیل چاه سبب بسیاری از بزرگترین چالشها در پایداری حفره چاه میشود. در ناحیه تولیدی،هجوم می تواند موجب آسیب دیدگی سازند به صورت اثر بر اطلاعات چاه نگاری و سیالات حفاری شود. همچنین، قابلیتچسبندگی مقطعی و هرزروی گل و سیمان را افزایش دهد. تمامی این مشکلات درصورتیکه نیاز به وزن بالای گل در عملیاتحفاری فروتعادلی، پیچیده تر میشود. هجوم سیال نقشی مهم در افزایش ناپایداری و هرزروی گل در سازندهای شکافدار ریز کمتراوا ایفا میکند. در این تحقیق افزودنی کنترل کننده ورود سیال را به صورت تجمعی از پلیمرهای بهسازی شده به صورت آبگریز، ارائه شده است. این پلیمرها قابلیت کاربرد در سیالات حفره چاه پایه سینتیکی یا پایه آبی و روغنی را به منظور کاهشوسیعی در ورود سیال دارا هستند. در این تحقیق اطلاعات آزمایشگاهی منطبق بر کنترل ورود سیال، آسیب دیدگی سازند وچسبندگی جزئی نشان داده شده است این مواد قابلیت بالقوه بسیاری برای استفاده در مناطقی مانند لایه های رسوبی با استحکامکم )شامل شن های سطحی در محیطهای آبی عمیق(، تکمیل چاههای به صورت باز و بسترهای زغال سنگ دارند.

Keywords:

ورود سیال , پایداری حفره چاه , سیال حفاری , مسیل پلیمری