تاب آوری در سیستمهای انرژی، شاخصها و ارزیابی

طی سالیان اخیر با افزایش تقاضای انرژی، افزایش جمعیت، پیشرفت فناوری و صنعتی تر شدن جوامع، تغییراتاقلیمی در کشورهای مختلف رخ داده است. با توجه به اینکه ایران کشوری با احتمال بالای وقوع حوادث طبیعیاست، آمادگی هرچه بیشتر در مقابل این حوادث، امری لازم و ضروری است. برای مقابله با تهدیدهای ناشی ازحوادث با احتمال وقوع کم و تاثیر زیاد مانند بلایای طبیعی، از دو رویکرد پیشگیری و تاب آوری میتوان بهره برد.اولی برای روبه رو شدن با مشکلات و اتفاقات شناخته شده به کار میرود و دومی برای مقابله با مشکلاتی کهپیشگیری از آنها خیلی سخت است. عدم قطعیت بالا، وقوع همزمان چند خطا و بازیابی زمان بر ازجمله مهمترینتفاوتهای بین قطعی های عادی و ناشی از حوادث طبیعی است. مفهوم کاربردی تاب آوری در انرژی، توانایی یکسیستم انرژی برای پیشبینی، انطباق با حادثه و بازیابی سریع از آن حادثه با کمترین آسیب است. تاب آوری درحوزه انرژی به چهار دسته ی تولید، انتقال، توزیع و مصرف تقسیم میشود. در این تحقیق با بررسی مفهوم تاب آوریدر حوزه انرژی و شاخصها، نحوه ارزیابی ارائه میشود. در مرحله ارزیابی، مهمترین بخش اقدامات تاب آورندگی( ۴R ( است که شامل نیرومندی، افزون گری، غنای منابع و سرعت است.

Keywords:

تاب آوری , حوادث طبیعی , سیاستگذاری انرژی , مدیریت بحران