بررسی اثرات فاصله و میزان آبیاری بر عملکرد و کارایی مصرف آب آلوئه ورا

 آلوئه ورا (Aloe Vera L.) گیاهی دارویی است که با شرایط آب و هوایی گرم، خشک و کم آب سازگاری خوبی داشته و می تواند در الگوی کشت مناطق گرمسیری جنوب ایران قرار گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات فاصله و میزان آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب آلوئه ورا در منطقه دشتستان بوشهر بود. آزمایش بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاصله آبیاری شامل دو، چهار و شش روز و چهار ضریب تشتک تبخیر کلاس A شامل ۲/۰، ۴/۰، ۶/۰ و ۸/۰ با سه تکرار و طی دو سال زراعی (۸۹-۱۳۸۸ و ۹۰-۱۳۸۹) اجراء شد. طبق نتایج بدست آمده با افزایش فاصله آبیاری از دو به شش روز تغییرات معنی داری در عملکرد و کارآیی مصرف آب مشاهده نشد. اثرات میزان آبیاری بر میزان عملکرد، تعداد برگ و ارتفاع بوته معنی دار بود و کمترین آن ها مربوط به ضریب ۲/۰ بود، ولی در ضرائب ۶/۰ و ۸/۰ تفاوت معنی ­داری مشاهده نگردید. با کاهش میزان آبیاری، کارایی مصرف آب بطور معنی ­داری افزایش پیدا کرد، بطوریکه کمترین آن مربوط به ضریب ۸/۰ و بیشترین آن مربوط به ضریب ۲/۰ بود. بطورکلی برای حصول حداکثر عملکرد (۷/۵ کیلوگرم در بوته)، ضریب تشتک تبخیر ۶/۰ معادل ۶۵۶ میلی ­متر و برای حصول حداکثر کارایی مصرف آب (۵/۱۵ گرم بر لیتر)، ضریب تشتک تبخیر ۲/. معادل ۸/۲۱۸ میلی­ متر آب و به لحاظ سهولت مدیریت آبیاری دور آبیاری شش روز توصیه گردید.

Keywords:

نیاز آبی آلوئه ورا , دور آبیاری , تشتک تبخیر , مدیریت آبیاری