با وجود قواعد الزام آور و غیر الزام آور مربوط به حقوق بین الملل جنگ، همچنان
جنگ ها به عنوان آسیبهای جدی بر پیکره محیط زیست شناخته میشوند.هر چند از منظر حفاظت از محیط زیست در کارآمدی قواعد مذکور تردید جدی وجود دارد، ولی چنین مواردی دست کم نشاندهنده ارتقاء جایگاه مساله محیط زیست در حقوق بین الملل
جنگ است. در زمینه حفاظت از محیط زیست در زمان
جنگ قواعد پراکنده ای در
حقوق نرم وجود دارد که عمده ترین آنها در بیانیه های استکهلم و ریو و قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد دیده می شود، که با بررسی آنها میتوان به این نتیجه رسید که این قواعد برای حفاظت از مهمترین رکن بﻘای انسان یعنی محیطزیست جامع و کافی نبوده است و نیاز به ضمانتهای اجرایی محکمتری احساس می شود، بویژه در مواردی که منافع قدرتهای بزرگ سیاسی دنیا در میان باشد حفاظت از محیط زیست در زمان درگیری ها نیازمند اراده و همکاری سیاستمداران و تصمیم گیران در عرصه بین الملل است و تقویت و گسترش تدابیر لازم در راستای
حقوق نرم برای حفاظت از محیط زیست از سوی جامعه بین الملل ضرورتی انکار ناپذیر است. چراکه طی سالهایی که از
جنگ های جهانی گذشته و تجربیات جامعه جهانی از اثرات مخرب
جنگ چه در شرایط
جنگ و چه اثرات پایدار آن ها در سال های پس ازآن، بشر را به این باور رسانده که جنگها تمام میشوند ولی آثار آن باقی می ماند.