تجربه زیسته مدیران آموزش الکترونیکی در انتقال به آموزش مجازی با توجه بهپاندمی کووید-۱۹

مسئله اساسی پیش روی تمامی سیستمهای آموزشی عالی سراسر جهان، چگونگی پذیرش نوآوری توسط ذیربطان و ذینفعان کلیدی آموزش عالی یعنی دانشجویان و اعضای هیات علمی است (رضایی راد، ۱۳۹۱؛ سید نقوی، .(۱۳۸۶ امروزه در سایه ی پاندمی کووید- ۱۹، به دلیل ماهیت پویای محیطهای آموزشی، مراکز آموزش عالی و دانشگاه های متعددی در دنیا به دلیل تغییرات گسترده در محیط پیرامون خود، شروع به معرفی و اجرای این نوآوری در برنامه درسی خود کرده اند. این تغییر غافلگیرکننده در نظامهای آموزش عالی، موسسات آموزشی و رهبران دانشگاهی را مجبور خواهد ساخت تا در مورد نقش خود در آموزش تجدیدنظر نمایند؛ زیرا دانشجویان به طور فزاینده ای خواستار برنامه های یادگیری منعطف و پویایی هستند که آنها را به شیوه ای جذاب درگیر نماید (جانسون۳، (۲۰۱۵؛ بنابراین، گنجاندن برنامه درسی مجازی در محیطهای یادگیری ترکیبی یا کاملا برخط، تغییرات فراوانی را در طراحی و ساختار این برنامه ها خواهد داشت. همچنین، این تغییرات چالشهایی را برای دانشجویان، مدرسان و مدیران به همراه خواهد داشت (فینکل و مستر۴، .(۲۰۱۴بررسی پژوهشهای انجام شده در این زمینه، ازجمله، گزارش دانشگاه بین المللی جیندال هند(۲۰۲۰) ۵ تحت عنوان "تاثیر کووید-۱۹ بر آموزش عالی: چالشها و فرصتها"، سه روند کلان را برای آموزش عالی پیشبینی کرده است که عبارتاند از: (۱ اثرات اقتصاد در حال کاهش جهانی بر درآمد دانشگاه ها. (۲ پدیدار شدن شیوه های جدید در فرایند یاددهی- یادگیری مانند آموزش چند رشته ای و آموزش ترکیبی. (۳ فراخوانی برای همکاری بیشتر جهانبین دانشجویان، دانشگاه ها و صنعت. به علاوه، ذاکر صالحی (۱۳۹۹) در مطالعه ای آینده پژوهشی به بررسی تاثیرات کووید- ۱۹ بر آموزش عالی ایران پرداخت. نتایج پژوهش او سه روند کلان را که بیشترین احتمال وقوع را داشتند شناسایی کرد. این سناریوهای مرجح شامل موارد ذیل بودند: (۱ تقویت یادگیری الکترونیکی (۲ تغییر در سبک زندگی دانشگاهی و (۳ توجه بیشتر به مقوله پایداری بود.