تدوین الگوی کیفیت بخشی در آموزش و پرورش بر اساس سرمایه اجتماعی و کارایی درونی

هدف پژوهش، تدوین الگوی ساختاری کیفیت بخشی بر اساس سرمایه اجتماعی و کارایی درونی در مدارس مقطع متوسطه دوم نظری استان ایلام بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی در قالب الگوسازی مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران، دبیران، سرگروه های آموزشی و روسای انجمن اولیا مدارس مقطع متوسطه دوم نظری استان ایلام در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ بود و تعداد ۲۲۰ نفر از ۵۵ مدرسه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه سرمایه اجتماعی و شاخص کارایی درونی بود. داده های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزار Smart pls۲ تحلیل شد. نتایج نشان داد الگوی معادلات ساختاری رابطه بین سرمایه اجتماعی با کارایی درونی مدارس مذکور از برازش مناسب برخوردار است. همچنین نتایج نشان داد رابطه سرمایه اجتماعی با کارآیی درونی مثبت یک رابطه مثبت معنادار است و رابطه سرمایه اجتماعی با کارآیی درونی منفی یک رابطه منفی و معنادار است. این یافته ها حاکی از آن است که توجه به سرمایه اجتماعی می تواندگام موثری در جهت بالابردن سطح کارایی درونی مثبت و کاهش کارایی درونی منفی مدارس متوسطه دوم نظری باشد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , کارایی درونی مثبت , کارایی درونی منفی , مقطع متوسطه دوم