ارزیابی شاخص های کالبدی مسکن با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی:مناطق ۲و۴ شهر تبریز)

   در شهرهای امروزی، مسکن بخش بزرگی از کاربری های شهری را به خود اختصاص داده است، همچنین مصرف کننده بخش زیادی از انرژی و منابع وارد شده به شهرها نیز می باشد. بر این اساس پایداری مسکن گامی مهم در دست یابی به توسعه پایدار شهری قلمداد می شود. در پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی با هدف ارزیابی شاخص های پایداری کالبدی مسکن در دو منطقه ۲و۴ شهر تبریز با استفاده از مدل ahpفازی در نرم افزار gis،اقدام به ارزیابی هرکدام از معیارهای پایداری کالبدی به صورت انفرادی گردید. با تشکیل ماتریس مقایسه زوجی، وزن هرکدام از معیارها به دست آمد و سپس با تلفیق نهایی معیارها براساس وزن های اختصاص داده شده به آن ها، در محیط gis نقشه پایداری کالبدی مساکن دو منطقه مذکور به دست آمد. در منطقه دو طبقه با پایداری زیاد بیشترین وسعت منطقه، ۳۱۵ هکتار (یعنی ۷۱٪از مساحت مساکن منطقه) و پایداری بسیار زیاد نیز تنها ۱٪ از مساحت منطقه را به خود اختصاص داده است. در حالی که طبقه با پایداری زیاد و بسیار زیاد در منطقه ۴ تبریز تنها ۴۸/۳% و طبقه با پایداری نسبتا متوسط با وسعت ۴۳۷هکتار۶۸٪ از مساحت کل منطقه ۴ را به خود اختصاص داده است. طبقه با پایداری کالبدی متوسط در منطقه۲حدود ۸٪(۲۷ هکتار)و در منطقه ۴این طبقه حدود ۲۷ درصد از مساحت منطقه را در برگرفته است. بنابراین مساکن منطقه ۲ شهر تبریز از سطوح پایداری کالبدی بالاتری نسبت به منطقه ۴ برخوردار است.

Keywords:

مسکن , شاخص های کالبدی , توسعه پایدار , تبریز , GIS