دانش بومی، دانشی برای توسعه (مطالعه اهمیت اتنوبوتانی)

اتنوبوتانی، دانش بومی ارزنده ای است که خاستگاه آن روستاهایی با قدمت دیرینه است. این دانش شامل اعتقادات، مفاهیم، نگرش ها و فرایندهای انتقال، کسب و ذخیره می باشد و علاوه بر ذاتی بودن آن، دانش بومی از حوزه جغرافیایی خاصی سرچشمه گرفته و به طور طبیعی تولید می شود. از این رو، روستاها زیستگاه های انسانی هستند که در دل طبیعت، بخشی از خاستگاه گیاهان دارویی را تشکیل می دهند. بدین ترتیب اتنوبوتانی اندیشه استفاده مختلف از یک یا چند گونه گیاه دارویی است که حوزه مطالعاتی آن در مورد طب سنتی بوده و معمولا با شناسایی گیاهانی شروع میشود که عمدتا توسط جوامع بومی استفاده شده و تامین کننده سلامتی است. اما امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی، سرعت فراموش شدن دانش بومی افراد متخصص در زمینه گیاهان دارویی حتی بیشتر از سرعت تخریب جنگل ها و سایر اکوسیستم ها است. در واقع هدف از این مطالعه تمرکز بر حفظ و نشر دانش بومی به همراه تفکر منطقی از جنس اتنوبوتانی است که زمینه ساز بسترهای مطالعاتی نوین، فرصتهای شغلی، توانمندی اقتصادی، ارتباطات فرهنگی، اکتشافات دارویی و نیز پیوند طب سنتی با طب مدرن است. در نهایت امید است، توسعه با حفظ دانش نهفته در دل روستاها، به شکلی متفاوت و دور از هرگونه تسلیم در مقابل فن آوری استثمارگر امروزی به حقیقت به پیوندد.

دانش بومی، دانشی برای توسعه (مطالعه اهمیت اتنوبوتانی) Keywords:

منظر طبیعی , کارکردهای متنوع گیاهی , دانش تجربی , رضایت شغلی , سلامت جمعی