استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی در جهت درمان مشکلات تاندونی و لیگامنتی در دامپزشکی

عارضه های تاندونی و لیگامنتی به علت ایجاد مشکلات متعدد در اندام های حرکتی و توانایی بسیار محدود این نوع بافت ها در خود ترمیمی و روند بسیار طولانی در التیام، از جمله موارد چالش برانگیز دامپزشکی هستند. جراحات و التهاب تاندون ها و رباط ها می توانند منجر به کاهش کارایی در حیوانات مسابقه و همچنین لنگش شوند. استراتژی های مقابله با این عوارض اغلب شامل روش های مدیریتی و استراحت دادن حیوان است. در غیر اینصورت در موارد مورد نیاز جراحی و التیام به روش عملی هستند. متاسفانه در بسیاری از موارد با وجود اقدام سریع و کامل پس از تشخیص، امکان عود مجدد این ضایعات وجود دارد که به ویژه در حیوانات مسابقه بسیار نامطلوب است. پژوهش های اخیر تاثیر مثبت سلول های بنیادی مزانشیمی را در درمان و بهبود روند التیام این بیماری ها نشان داده اند. کاربرد این سلول ها به صورت بالینی و آزمایشی به طور خاص در گونه های اسب، گوسفند و سگ مطالعه شده است.نتایج: بیشتر مطالعات صورت گرفته در اسب ها بر روی آسیب های SDFT (Superficial Digital Flexor Tendon) با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی و مغز استخوان بوده است که تقریبا همه آن ها با نتایج مثبتی همراه بوده اند. این سلول ها گاه با عوامل دیگر مثل پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و ... استفاده شدند. بیشتر اسب های مورد بررسی توانستند بدون عود مجدد بیماری به فعالیت عادی خود بازگردند. سلول های بنیادی مغز استخوان و حتی سلول های تک-هسته ای در موارد متعددی به بهبود تاندون خم کننده انگشتان (DFT) گوسفند منجر شده اند. در پژوهشی دیگر سلول های بنیادی مزانشیمی مایع آمنیوتیک به همراه داربست، تاندون دیافراگمی گوسفند را به طور موثری بهبود بخشیده اند. بررسی های متعدد بر روی درمان عارضه رباط صلیبی کرانیال (CrCL) در سگ با سلول های مغز استخوان و چربی با نتایج امیدوارکننده ای همراه بودند و نواحی آسیب دیده به طور کامل درمان شده بودند.نتیجه گیری: برای عوارض تاندونی و لیگامنتی در دامپزشکی درمان قطعی و موثری وجود ندارد و در اغلب موارد درمان از نوع مدیریتی، با مدت زمان طولانی و همچنین امکان بازگشت مجدد بیماری است. پتانسیل سلول های بنیادی مزانشیمی برای درمان موثر و کامل این ضایعات، آن ها را به اهداف قابل توجهی در تحقیقات این حوزه تبدیل کرده است. اگرچه چالش هایی در درمان با این سلول ها مثل اختلافات بیولوژیک بافت جدید ایجاد شده و... وجود دارد. اما به نظر می رسد ادامه روند تحقیقات در این حوزه می تواند پنجره های درمانی جدیدی را به روی مشکلات تاندون و رباط در دامپزشکی بگشاید.

Keywords:

تاندون , لیگامنت , سلول بنیادی مزانشیمی , دامپزشکی