عوامل فرهنگی موثر بر ایجاد انگیزه کارکنان سازمانها

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 143

This Paper With 13 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MFTCONF11_067

تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1401

Abstract:

انگیزش در سازمان و راه های ایجاد انگیزه در کارکنان برای منابع انسانی یا به عبارت بهتر سرمایه های انسانی از مهم ترین عوامل تولید در یک سازمان به شمار می رود. مدیران با بهره گیری از این مهارت و با استفاده از دانش و سایر منابع سازمانی قادر به انگیزش کارکنان در جهت نیل به اهداف سازمانی خواهند بود. بنابراین پرسش مطرح شده آن است که عوامل موثر بر انگیزش کارکنان کدام است؟ در علوم اجتماعی برخلاف علوم تجربی نمی توان تاثیر یک متغیر را با ثابت نگه داشتن سایر متغیرها بر پدیده ای بررسی کرد. بنابراین برای بررسی عوامل موثر بر انگیزه کارکنان نیز نمی توان به یک یا چند عامل اشاره کرد و لازم است تا در یک بررسی کلی از تمامی جهات مورد ارزیابی دقیق قرار گیرد. هدف مقاله حاضر عوامل فرهنگی موثر بر ایجاد انگیزه کارکنان سازمانها می باشد. نتایج ها نشان می دهد مدیران می توانند هر سه مولفه خلاقیت یعنی تخصص، مهارتهای تفکر خلاق و انگیزش را تحت تاثیر قرار دهند. اما واقعیت آن است که تاثیر گزاری بر دو مولفه اول بسیار دشوارتر و وقت گیرتر است. انگیزش درونی را می توان حتی با تغییرات جزئی در محیط سازمان به طور قابل ملاحظه ای افزایش داد. کارکنانی که بر فعالیت خود کنترل درونی داشته باشند، احساس می کنند که از طریق تواناییها، مهارت ها و تلاش خود بر نتایج مربوط به کار خود تاثیر دارند، از اینرو احتمال خلاقیت و نوآوری در آنها افزایش می یابد، درحالیکه تصور کنترل خارجی بر آنها، احساس عدم نفوذ بر کار و نتیجه آن، عدم توانایی انجام فعالیت ها و کاهش انگیزش آنان را سبب می شود. مدیران مجموعه های مختلف به عنوان نقش اصلی باید با ایجاد ارتباطات شبکه ای مناسب در بین پرسنل و به کارگیری اصول ایجاد انگیزه در کارمندان، این اشتیاق و تعهد را در آن ها تقویت کنند. بنابراین آشنایی مدیران با عوامل ایجاد انگیزه در پرسنل به منظور افزایش بازدهی سازمان ها ضروری به نظر می رسد.

Authors

علی عباسی

گروه مدیریت فرهنگی، دانشگاه جامع علمی کاربردی واحد ۴۱