بررسی وضعیت شاخص های کمی و کیفی اجتماعی مسکن در مناطق روستایی (مورد مطالعه: شهرستان ممسنی استان فارس)
Publish place: QUARTERLY GEOGRAPHY AND URBAN PLANING JOURNAL OF CHASHMANDAZ-E-ZAGROS، Vol: 9، Issue: 32
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 193
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ZAGRO-9-32_001
تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1401
Abstract:
شاخص های مسکن ابزار کلیدی و تعیین کننده در توصیف، تحلیل و تصمیم گیری محسوب می شوند که می توانند به عنوان راهنما در برنامه ریزی بخش مسکن مورد استفاده سیاست گذاران و برنامه ریزان کلان بخش مسکن قرار گیرند به شرط آنکه شناخت آنها کامل بوده، بررسی و تجزیه و تحلیل آنها از طریق انجام تحقیقات و پژوهش های بنیادی و کاربردی صورت گیرد و به درستی در برنامه ها به کار گرفته شوند.متغیرها و پارامترهای گوناگونی در تعیین وضعیت توسعه مسکن هر منطقه دخالت دارند که مقایسه جداگانه هر متغیر، جایگاه آن را مشخص می کند. در میان شاخصهای مسکن، شاخصهای اجتماعی، مناسب ترین ابزار اندازه گیری پیشرفت و تحقق هدف های کلی مسکن به شمار می روند.این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی سعی در شناخت وضعیت شاخص های کمی و کیفی اجتماعی مساکن روستایی شهرستان ممسنی دارد. نتایج این مقاله در رابطه با شاخص های کمی و کیفی مساکن مناطق روستایی شهرستان ممسنی طی دهههای ۱۳۴۵ تا ۱۳۸۵ نشان می دهد که به طور کلی از لحاظ بعد کمی، بیانگر وضعیت نامناسب و تراکم بالای افراد در واحد مسکونی می باشد. لیکن از نظر دیگر شاخص های کیفی اجتماعی، خدمات و تسهیلات اساسی و دوام مصالح ساختمانی مساکن مناطق روستایی این شهرستان روند بهبود یافتهای داشته اند. از این رو تدوین یک برنامه جامع بخش مسکن نیازمند شناسایی کامل و تجزیه و تحلیل عمیق ابعاد گسترده مسکن و عوامل موثر بر آن است و در این میان پرداختن به شاخص های اجتماعی مسکن به عنوان یکی از مهمترین شاخص های مسکن در بهبود کیفیت مساکن و نقش این شاخص ها در پیشرفت برنامه ریزی توسعه مسکن الزامی است.
Keywords:
Authors
سعید ملکی
دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
محمدرضا امیری فهلیانی
دانشجوی دکتری دانشگاه شهید چمران اهواز