باز نمود انسان در نقوش قبل و بعد از اسلام

در تاریخ هنر ایران به آثاری متعدد در مضمون های حماسی، تغزلی، عرفانی و اخلاقی برمی خوریم. این آثار عموما به توصیف «انسان نوعی» پرداخته اند ونوعی پیوستگی درونی را در تحولات تاریخی نقش مایه های ایران به وجود آورده اند. پژوهش حاضر با اتخاذ روش علمی پژوهش می باشد. در مقایسهنمونه های تصویری بازمانده از ادوار قبل و بعد از ظهور اسلام به شباهت های آشکار برمی خوریم. به نظر میرسد که این نقش مایه ها بر طبق یک الگوی معینشکل گرفته اند، هر چند سلیقه ها و خواست های بسیار متفاوتی را منعکس می کنند. در واقع همانندی آن ها علاوه بر استمرار طولانی سنت های هنری وجودنوعی عرفان در زندگی هنرمندان ایرانی در ادوار گوناگون تاریخ است که یک فصل مشترک را در همه این آثار بوجود آورده است.

Keywords:

هنر , نقوش , ایران , اسلام , عرفان , انسان