حوادث شغلی و غیبت از کار در میان کارکنان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران: ۱۳۹۲

مقدمه: گوناگونی مشاغل و حرفه ها در بیمارستان تعداد عوامل تهدید کننده سلامت کارکنان را افزایش داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی توزیع حوادث شغلی و ارتباط آن با غیبت از کار کارکنان در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران به انجام رسید. روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه ای مقطعی می باشد. داده ها شامل حوادث شغلی رخ داده برای کارکنان در سال ۱۳۹۲ با استفاده از پرسشنامه از میان پرسنل ۲۶ بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران جمع آوری گردید. برای یافتن رابطه بین حوادث و غیبت کارکنان از آزمون های آماری مجذور کای و t مستقل استفاده شد. نتایج: از مجموع ۳۸۵ پرسشنامه توزیع شده ۳۶۸ عدد بازگشت داده شدند. حادثه بریدگی با اشیاء تیز و نوکدار با ۲/۷۷ درصد و سوختگی قسمتی از بدن با ۷/۶ درصد مواجهه به ترتیب بیشترین و کمترین حوادث اتفاق افتاده را به خود اختصاص دادند. تماس پوست با خون و سایر مایعات بدن با ایجاد ۹۲ مورد غیبت، بیشترین و حوادثی چون برخورد برانکارد با بدن، برق گرفتگی در حین انجام کار و سوختگی قسمتی از بدن، بدون داشتن حتی یک مورد غیبت کمترین غیبت کارکنان را در پی داشته اند. بین حوادث اتفاق افتاده و غیبت از کار رابطه آماری معناداری مشاهده شد.  نتیجه گیری: تماس پوستی با خون و سایر مایعات بیولوژیکی اصلی ترین عامل خطر برای کارکنان محسوب می شود و باعث ایجاد غیبت از کار می گردد. برای بهبود کارایی و اثربخشی، عوامل خطر باید بر حسب تعداد روزهای ایجاد کننده غیبت مورد بررسی قرار گیرند و اقدامات اصلاحی در مورد آنها صورت گیرد.

Keywords:

Occupational damages , Occupational accidents , Absence from job , Hospital staff , Hospital , آسیب های شغلی , حوادث شغلی , غیبت از کار , کارکنان بیمارستان , بیمارستان