بررسی استرس شغلی و ارتباط آن با آلودگی با سوزن در پرسنل اورژانس

Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 193

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TKJ-3-4_002

تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1401

Abstract:

مقدمه: پرسنل اورژانس همواره در معرض آسیبب با وسایل نوک تیز آلوده و خطر ابتلا بهHBV ، HIV و HCV می باشند. هزینه اثرات جسمی و روانی چنین آسیب هایی، اهمیت شناخت و پیشگیری از عوامل موثر در این خصوص را مشخص می کند، یکی از عوامل ذکر شده، استرس شغلی می باشد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در ۴ بیمارستان دانشگاهی تهران در فاصله ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۸ انجام شد. ابزار مطالعه یک پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک ، پرسشنامه استرس روانی نوردیک و سوالاتی درمورد نوع مواجهه با اجسام نوک تیز بود. تحلیل داده ها با نرم افزارSPSS (ver.۱۱) انجام شد. یافته ها: ۳۵۰ نفر (۱۶۲ مرد و ۱۸۸ زن) مونث با میانگین سنی ۶/۵±۳۰ سال، شامل ۱۴۶ رزیدنت (۷/۴۱%)، ۴۳ انترن )۳/۱۲%) و ۱۶۱ پرستار (۴۶%) وارد مطالعه شدند. ۶۹نفر (معادل ۷/۱۹%) سابقه آلودگی با سوزن و ۹۹ نفر (۳/۲۸%) سابقه تماس پوستی مخاطی را با ترشحات بیماران در ۳ ماه گذشته ذکر کردند. به لحاظ سطح استرس، ۱۵۸ نفر (۱/۴۵%) در سطح اول، ۱۵۸ نفر (۱/۴۵%) در سطح دوم و ۳۴ نفر(۸/۹%) در سطح سوم قرار داشتند. تفاوت آماری معنی داری در نسبت افراد آلوده با سوزن در سطوح مختلف استرس وجود نداشت (۳۷۴/۰=P). اما تفاوت این نسبت میان اینترن و پرستار و رزیدنت معنی دار بود(۰۰۲/۰=P). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد میزان آلودگی با سوزن و ترشحات بیمار قابل توجه می باشد، خصوصا در دستیاران تخصصی، لذا برنامه ریزی جهت کاهش این آمار ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه سطح استرس بر میزان آلودگی با سوزن اثر قابل توجهی نداشت. مطالعه ای جهت بررسی نقش تک تک متغیرهای استرس شغلی مانند حجم کاری و ایهام نقش پیشنهاد می شود.

Authors

اکبر شریفیان

۱. Department of occupational medicine and Occupational Diseases Research Center of, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

امید امینیان

۱. Department of occupational medicine and Occupational Diseases Research Center of, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

لحیا افشاری صالح

۲. Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran