اثربخشی زوجدرمانی رفتاری بر نگرش به خیانت وسازگاری زناشویی در زوجین

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی زوج درمانی رفتاری بر نگرش به خیانت و سازگاری زناشویی در زوجین شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام گرفت. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، ۴۰ نفر از زوجین به صورت نمونه گیری در دسترس و به روش تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و ۲۰ نفری کنترل جایگزین و به پرسشنامه های نگرش به خیانت زناشویی و سازگاری زناشویی پاسخ دادند. گروه آزمایش ۸ جلسه آموزش زوج درمانی رفتاری هفته ای دو بار به مدت ۶۰ دقیقه دریافت کردند و مشارکت کنندگان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. تحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مستقل نشان داد که آموزش زوج درمانی رفتاری باعث تغییر نگرش به خیانت زناشویی و افزایش سازگاری زناشویی شده است. مهم ترین نتایج این پژوهش، موثر بودن آموزش زوج درمانی رفتاری در نگرش به خیانت و سازگاری زناشویی زوجین می باشد. ازاین رو به مسئولین مراکز مشاوره خانواده توصیه می شود گام های موثری در جهت تغییر نگرش به خیانت زناشویی و افزایش سازگاری زوجین بردارند و بر این اساس اقدامات مداخله ای لازم را جهت پیشگیری از وقوع خیانت انجام داد.

Keywords:

زوج درمانی رفتاری , نگرش به خیانت زناشویی , سازگاری زناشویی , زوجین