بررسی میزان اثربخشی آموزش هوش معنوی بر میزان امید به زندگی و بهزیستی روانی بیماران دیالیزی شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش هوش معنوی بر میزان امید به زندگی و بهزیستیروانی بیماران دیالیزی شهر تهران انجام شد. جامعه آماری مورد پژوهش کلیه زنان و مردانی است که ظرفمدت ۳ ماه به مرکز دیالیز بیمارستان شهید اشرفی اصفهانی شهر تهران مراجعه نمودهاند. پژوهش از نوعآزمایشی با طرح پیش آزمونپسآزمون با گروه کنترل بوده است، نمونه پژوهش ۷۰ نفر ( ۳۰ نفر خانم، ۴۰نفر آقا) به طور تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به گروه های ۳۵ نفری آزمایش و گواه گمارده شدند.ابزار پژوهش شامل مقیاس هوش معنوی کینگ، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامهامیدواری اشنایدر است. برای تجزیه و تحلیل آماری علاوه بر روشهای آمار توصیفی از آزمون تحلیلکوواریانس و آزمون لوین استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش هوشمعنوی باعث افزایش هوشمعنوی در بیماران دیالیزی و همچنین منجر به افزایش تمامی خرده مقیاس های بهزیستی روانی و همچنینامید به زندگی در آنها می شود.

Keywords:

هوش معنوی , بهزیستی روانی , امید به زندگی , بیماران دیالیزی