رابطه بین سازگاری روانی و حمایت اجتماعی با خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر هنرستان های شهر رشت

این پژوهش با هدف رابطه بین سازگاری روانی و حمایت اجتماعی با خودپنداره تحصیلی و پیشرفتتحصیلی دانش آموزان دختر هنرستان های شهر رشت انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفیهمبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر شهر رشت که در سال ۱۳۹۴ مشغولبه تحصیل هستند، می باشد. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و براساس متغیرهای پژوهش، تعداد۱۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سازگاری روانیو حمایت اجتماعی با خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی استفاده شده است. برای آزمون فرضیه هایپژوهش، از آزمون های آماری پارامتریک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. در ضمنکلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان دادند که مقادیر همبستگی بین سازگاری روانی و حمایت اجتماعی با خودپنداره تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دختر دبیرستان از نظر آماری معنی دار است (p<۰/۰۱).

Keywords:

سازگاری روانی , حمایت اجتماعی , خودپنداره تحصیلی , پیشرفت تحصیلی