اثربخشی آموزش شکرگزاری به شیوه ی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند بر افسردگی دانشجویان خوابگاهی

یکی از موضوعات مطرح در روانشناسی مثبت که از برجسته ترین صفات پسندیده و متعالی ترین رفتارهایعبادی و اجتماعی انسان های موحد و رشدیافته است، شکرگزاری و قدردانی می باشد. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش شکرگزاری به شیوهی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند برافسردگی دانشجویان خوابگاهی صورت گرفت. بدین منظور طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس آزمون و پیگیری، ۳۴ دانشجوی خوابگاهی دانشگاه آزاد یزد، غربال گری شده و به صورتتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرسشنامهافسردگی بک (BDI-II) را پاسخ دادند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شکرگزاری به شیوه ی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند را دریافت کرد ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که دو گروه از نظر افسردگی تفاوت معناداریدارند و آموزش شکرگزاری به شیوه ی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند باعث کاهشافسردگی دانشجویان خوابگاهی شده است.

Keywords:

افسردگی , شکرگزاری , توجه ذهن آگاهانه , خالقیت , ربوبیت