بررسی رابطه تاب آوری و سلامت روان دانش آموزان متوسطه شهر سراوان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تابآوری و سلامت روان در دانش آموزان متوسطه دوره ی دوم شهر سراوان بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی پیشبین بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوره ی دوم شهر سراوان میشد. حجم نمونه شامل ۳۵۳ دانشآموز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخابشده و در پژوهش شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کونور- دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلیر ( ۱۹۸۹) استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده انجامگرفته است. نتایج نشان داد که بین تاب آوری و سلامت روان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که تابآوری پیش بینی کننده زیر مقیاس های سلامت روان (علائم جسمانی، اضطراب، عملکرد اجتماعی، افسردگی) است که بیشترین اثر پیش بینی کنندگی را بر عملکرد اجتماعی و کمترین پیش بینی کنندگی را بر علائم جسمانی دارد. برای بهبود سلامت روان دانش آموزان متوسطه برنامه های آموزش تاب آوری پیشنهاد می شود.

Keywords:

تابآوری , سلامت روان , دانش آموزان