اصول حاکم در قانون بر دستگاه قضا در فرارهای مالیاتی

مالیات نوعی هزینه اجتماعی است که آحاد یک جامعه در راستای بهره وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند و دولت ها برای جبران هزینه های خدماتی که به شهروندان ارائه می دهند اقدام به وضع مالیات می نمایند. بنابراین وضع و اخذ مالیات برای دولت ها بسیار حیاتی و مهم می باشد. اما در این میان این نکته حائز اهمیت است که متاسفانه هستند افرادی که در مسیر اخذ مالیات یا پرداخت آن بدون توجه به نیاز کشور از زیر بار پرداخت آن فرار کرده و به این ترتیب جزء فراریان پرداخت مالیات شناخته می شوند. فرار مالیاتی موجب کاهش درآمد مالیاتی دولت، اختلال در بودجه سالانه و تغییر توان رقابتی عوامل اقتصادی به نفع مرتکبین می شود. اما برای جلوگیری از این معضل اقتصادی چه باید کرد؟ قانون و دستگاه قضایی کشور چه تمهیداتی را برای جلوگیری از فرار مالیاتی اتخاذ کرده اند؟ یکی از راهها، تدوین قانون با ضمانت اجرای قوی برای برخورد با متخلفان است. در قانون مالیاتهای مستقیم مصوب تیرماه سال ۹۴ در ماده ۲۷۴، فرار مالیاتی عمل مجرمانه محسوب شده و برای مرتکبین مجازات درجه شش تعیین شده است که این امر تا حدی می تواند از فرار مالیاتی جلوگیری کند. در این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی و با استفاده از روش کتابخانه به بررسی عملکرد قانون در زمینه فرار مالیاتی پرداخته میشود.

Keywords:

فرار مالیاتی , مودیان مالیاتی , قانون , جرم.