تاثیر پرایمینگ بر جوانه زنی و رشد گیاهچه کلزا در مقایسه با نانو سیلور تحت تنش شوری

پرایمینگ بذر، تکنیکی است که به واسطه آن بذور پیش از قرارگرفتن در بستر خود و مواجهه با شرایط اکولوژیکی محیط، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آمادگی جوانه زنی را به دست می آورند و در واقع یک نوع تیمار قبل از کاشت بذر محسوب می شود. هدف این تحقیق مقایسه چند روش پرایمینگ بر جوانه زنی و رشد گیاهچه کلزا تحت تنش شوری در مقایسه با تیمار بذور با نانوسید می باشد. برای این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی در ۴ سطح شوری (۶، ۱۲، ۱۸ و ۲۴ دسی زیمنس بر متر NaCl) و یک سطح کنترل (آب مقطر) استفاده شد و رفتار جوانه زنی بذور کلزا رقم RGS تیمار شده با نانوسیدها با غلظت های ppm ۰، ۲۰ و ۴۰ و آسکوربات پرایمینگ با غلظت ppm ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ و هیدرو پرایمینگ با آب مقطر با سه تکرار بررسی شد. تیمار بذور با نانوسید موجب بهبود رشد گیاهچه و استقرار بهتر بذور شد. اگر چه درصد و سرعت جوانه زنی بذور کاهش یافت. تیمارهای پرایمینگ بر درصد و سرعت جوانه زنی اثر مثبت داشته، ولی بر رشد گیاهچه تاثیری نداشت. تحت تنش شوری تیمار بذری که موجب افزایش رشد گیاهچه گردد از اهمیت بیشتری برخوردار است. با توجه به نتایج بهترین تیمار بذری در محیط شور و غیر شور تیمار ppm۲۰ نانوسید می باشد، در واقع نانوسید در این غلظت موجب بهبود استقرار کلزا در اراضی شور می شود.

Keywords:

آسکوربات , پرایمینگ , شوری , کلزا , نانوسید