در دنیای امروز گسترش و پیچیدگی جوامع ، مشکلات فراوانی را مقابل برنامه ریزان و تصمیم گیران و مدیران شهری قرار داده است . ضعف روشهای سنتی (سادهانگاری در کل نگری و تجزیه تصنعی مسایلی که دارای ماهیت پیچیده و غیرقابل تجزیه دارند به اجزای ساده) صاحبنظران و متفکرین جدید را به سوی نگرشهای ترکیبی و نظامگرا سوق داده و به پیدایش نظریه عمومی سیستمها و رویکرد سیستمی منتهی کرده است . سیستم های اطلاعاتی در راستای چیرگی بر مشکل گستردگی مطالب پا به عرصه گذاشته اند و از جمله ابزار مهم و کارا در امر برنامه ریزی و تصمیم گیری شهری می باشند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی راهکارهای ترویج
رهیافت سیستمی در برنامه ریزی و فرایند تصمیم سازی و تصمیم گیری شهری بررسی شده است و ابزارهای موثر در این فرایند و به طور خاص سیستم های پشتیبان تصمیم گیری و سیستم اطلاعات جغرافیایی در نظام شهری مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است . نتایج حاصل از تحلیل ها نشان می دهد شهر به مثابه یک سیستم ، نیازمند برنامه ریزی سیستمی است و کاربست این چرخه در مطالعات برنامه ریزی و تصمیم سازی شهری در حل مسائل مختلف با استفاده از فن آوری های روز امکانپذیر است و رسیدن به این مهم بیش از پیش نیازمند آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه می باشد.