تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش علائم اختلالات اضطراب و افسردگی دانشجویان پرستاری و مامایی

چکیده سابقه و اهداف: طرحواره درمانی به عنوان یکی از روش های درمانی مهم، برای درمان اختلالات شناختی طراحی شده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش طرحواره درمانی بر کاهش علائم اختلال اضطراب و افسردگی دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش طولی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دختر دانشکده پرستاری و مامایی مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد بودند. در مجموع ۴۰ دانشجوی دختر مبتلا به اختلال اضطراب و افسردگی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه ۲۰ دانشجو) طرحواره درمانی و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۷۰ دقیقه ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید. همه گروه ها پرسشنامه های اضطراب کتل و افسردگی بک را به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل کردند. داده ها با روش کوواریانس چند متغیره (مانکووا) تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که علائم اختلال اضطراب و افسردگی گروه آزمایش برخلاف گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری ۲ ماهه به طور معناداری کاهش یافته است (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد طرحواره درمانی روش موثری برای کاهش علائم اختلال اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر بود؛ بنابراین مشاوران و درمانگران برای کاهش علائم اختلال اضطراب و افسردگی می توانند از طرحواره درمانی استفاده کنند.

Keywords:

Education , schema , therapy , anxiety , depression , nursing , midwifery , students , آموزش , طرحواره درمانی , اضطراب , افسردگی , دانشجویان , پرستاری , مامایی