اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک شده زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی

سابقه و هدف: یکی از عمده ترین قشرهای در معرض آسیب زنان سرپرست خانوار هستند که بیش از دیگران در معرض تبعیض های اجتماعی و فشارهای روانی قرار دارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک شدهی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته ی امداد امام خمینی (ره) بود. روش کار: این پژوهش به شیوه ‎ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته ی امداد امام خمینی (ره) شهر رشت در سال ۹۴-۹۵ تشکیل دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب؛ و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، ۸ جلسه برنامه ی آموزشی دعا و نیایش دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ی استرس ادراک شده کوهن و همکاران استفاده شد. داده های به دست آمده نیز با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش همه ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: یافته ها نشان داد که زنان سرپرست خانوار گروه آزمایش نسبت به زنان سرپرست خانوار گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری استرس کمتری داشتند و فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک شده زنان سرپرست خانوار تایید شد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بنابراین، آموزش دعا و نیایش در کاهش استرس ادراک شده زنان سرپرست خانوار اثربخش است.

Keywords:

استرس ادراک شده , دعا و نیایش , زنان سرپرست خانوار