ارزیابی فنی سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک در شرایط مزرعه

ارزیابی سامانه های آبیاری بارانی و مدیریت صحیح آنها می تواند کمک زیادی در توسعه و بهبود عملکرد این سامانه و در نتیجهافزایش راندمان در بخش کشاورزی نماید. در این پژوهش سیستم های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت اجرا شده در ۲۹ مزرعه دراستان های آذربایجان غربی، کردستان، همدان و زنجان مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی این سیستم ها، معیارهای ضریبیکنواختی Cu ، یکنواختی توزیع Du راندمان واقعی AELQ و پتانسیل کاربرد PELQ در ربع پایین اراضی در بلوکآزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعات و ارزیابی های سیستم های آبیاری بارانی در استان ها،مشاهده شد که در اکثر موارد بررسی شده، طراحی غیر اصولی و اجرای نامناسب و نیز ضعف در مدیریت و بهره برداری ازسامانه ها وجود دارد که باعث کاهش راندمان عملکرد سیستم ها می شود. به طور کلی طراحی و اجرای صحیح سامانه های آبیاریبارانی کلاسیک ثابت زمانی مفید است که بهره برداری از این سامانه ها نیز مناسب و کارآمد باشد. در نتیجه با مشاهده نواقص،به این نتیجه می رسیم که برای برطرف شدن نقاط ضعف طرح های سیستم های آبیاری بارانی، نیاز به مطالعه و دقت مضاعفطراحان و همچنین بالابردن دانش کشاورزان به عنوان بهره برداران نهایی از سیستم ها می باشد

Keywords:

راندمان کاربرد , راندمان پتانسیل , ضریب یکنواختی , کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک , یکنواختی توزیع