بررسی باقیمانده های آنتی بیوتیکی انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین در ماهیان قزل آلای پرورشی در استان مازندران

اصطلاح باقیمانده دارویی عبارت است از هر نوع ماده ای که خاصیت فارماکولوژیکی داشته و در گوشت و فرآورده های دامیباقی می ماند. مهمترین خطر بالقوه ناشی از حضور باقیمانده های دارویی در غذای انسان ایجاد و گسترش سویه های باکتریاییمقاوم است. این مطالعه به هدف بررسی باقیمانده های انروفلوکساسین و متابولیت آن، سیپروفلوکساسین، در ماهیان قزل آلا مزارعپرورشی استان مازندران در گروه های مختلف وزنی ۵۰±۲۰۰ گرم، ۵۰±۵۰۰ گرم و ۱۰۰±۱۰۰۰ گرم به روش کروماتوگرافی مایع با کارکرد عالی انجام شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در گروه اول وزنی ماهیان ۲۰۰ گرمی ۳۰% نمونه ها از نظرحضور باقیمانده انروفلوکساسین و ۱۰ % نمونه ها از نظر حضور سیپروفلوکساسین مثبت تشخیص داده شده اند. در گروه دوم وزنی،ماهیان ۵۰۰ گرمی، ۲۰% نمونه ها از نظر حضور باقیمانده انروفلوکساسین ۳/۳۳% نمونه ها از نظر حضور سیپروفلوکساسین مثبت تشخیص داده شده اند و در هیچکدام از نمونه های این رده وزنی سیپروفلوکساسین شناسایی نشد. مقایسه میانگین میزانباقیمانده های انروفلوکساسین و سیپروفلوکساسین در سه گروه وزنی ماهیان نشان داد که بیشترین میزان باقیمانده ها در گروهوزنی اول و کمترین میزان در گروه وزنی سوم شناسایی شده است. میزان باقیمانده ها در گروه های اول و دوم در مقایسه با گروهسوم اختلاف معنی دار را نشان می دهد (p< ۰.۰۵) . با توجه موارد مثبت در مطالعه حاضر هرچند تمامی نمونه ها پایین تر ازاستاندارد جهانی بوده اند، می توان نتیجه گیری کرد که جهت کنترل باقیمانده های دارویی در ماهیان پرورشی، لازم است علاوه برممانعت از مصرف بی رویه دارو و انجام درمان های خود سرانه توسط پرورش دهندگان، رعایت زمان پرهیز از مصرف نیز موردتوجه بیشتری قرار گیرد.

Keywords:

باقیمانده دارویی , قزل آلا , وزن بدن , امنیت غذایی