کارکرد قصر درمنظومه ویس و رامین فخرالدین اسعدگرگانی
Publish place: Twelfth International Conference on the Study of Language, Literature, Culture and History
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 108
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF12_034
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1401
Abstract:
در علم معانی، قصر یعنی حصر کردن چیزی یا کاری در کسی ، یا انحصارکسی یا چیزی به کاری یا امری. این مبحث ازمهم ترین موضوعات علم معانی محسوب می شود و از طریق بررسی آن میتوان به گوشه ای از ویژگی های سبکی متونادبی پی برد. در این پژوهش، منظومه ویس و رامین از نظر شیوه های مختلف قصر و مقاصد ثانویه آن بررسی شد . یافتهها نشان داد که یکی از ظرایف هنر بلاغی فخرالدین اسعد، بهره گیری از طرق متنوع قصر بوده است. فخرالدین درجهت تبیین بهتر اندیشه های خوداین ابزار بلاغی را در بسیاری از ابیات خود به کار برده است به گونه ای که می تواناین حیطه را از ویژگی های سبکی او به شمار آورد.
Keywords:
Authors
فرزانه امیرپور
دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان
سیده مریم روضاتیان
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان