مفهوم شناسی و تحولات قانونگذاری در زمینه حق بازفروش

حق بازفروش در حقوق اموال به طور معمول یکی از اوصاف حقوق عینی به شمار می آید. به این معنیکه دارنده حق عینی حق خود را در هر مکان و نزد هر شخصی بیابد، اصولا می تواند آن را مورد مطالبهقرار دهد. لیکن حق بازفروش در عرصه حقوق ادبی و هنری مفهومی متفاوت دارد. منظور از حق بازفروشکه در کنوانسیون برن، مقررات جامعه اروپا و برخی قوانین ملی از جمله قانون مالکیت فکری فرانسه،برای پدید آورندگان برخی از آثار به رسمیت شناخته شده، عبارت از حقی است غیرقابل انتقال که پدیدآورنده اثر بر منافع حاصل از فروش های بعدی اثر پیدا می کند. حق بازفروش یا حق باز فروش، حقیاست که پدیدآورنده برخی از آثار هنری نسبت به منافع حاصل از فروش های بعدی اثر پذیرفته شده داردکه به موجب آن وی می تواند درصدی از ثمن باز فروش های اثر پس از انتقال اولیه را دریافت کند. حقمزبور قابل اسقاط و توقیف نبوده، به صورت ارادی قابل انتقال نیست، ولی در اثر فوت به ورثه پدید آورندهمنتقل می شود.مبنای اصلی حق بازفروش را باید در ملاحظات منصفانه و لزوم حمایت از پدیدآورندگان آثار هنری وخانواده ایشان جستجو نمود. البته باید توجه داشت که حق بازفروش همه آثار هنری را در بر نمی گیرد،بلکه ناظر به آثار هنری اصلی است که با اولین فروش از دایره اختیارات پدیدآورنده خارج می شود. در اینمیان پذیرش حق بازفروش در خصوص نسخ خطی و دست نوشته های اصلی محل اختلاف است.

Keywords:

حق باز فروش , کنوانسیون برن , حق فروش مجدد , حق تعقیب