جایگاه حقوق شهروندی در برنامه ریزی شهری نئولیبرال

انقلاب علمی در قرن ۱۷ و به دنبال آن پیشرفتهای صنعتی در قرن ۱۸ میلادی، زمین هی دو تحول عمده در فضای شهر و برنامهریزی شهریرا پدید آورد؛ ابتدا لیبرالیسم در قامت کلاسیک خود با تاکید بر مفاهیم آزادی و کاهش نفوذ دولت در اقتصاد و سپس تغییرات انبوه وناگهانی ناشی از تحولات صنعتی در شهرها رخ نمود. حرکت لیبرالیستهای سوار بر موج تغییرات در شهرهای صنعتی، نتایج زیانباریهمچون افزایش فاصله طبقاتی، ایجاد قطبهای دارا و ندار و نابرابری در تعریف و دریافت حقوق شهروندی برای شهروندان را به دنبالداشت. در اواخر قرن نوزدهم، با تاثیرپذیری فضای شهرها از مباحث مطرح شده توسط خردمندان درباره لزوم توجه به زندگ ی اقشار مختلف،اندیشهی لیبرالیستها به سمت توجه به لزوم برقراری رفاه اجتماعی از طریق دست شفابخش نامرئی بازار در آستین اقتصاد آزاد، چرخشیافت و نئولیبرالیسم متولد شد. پژوهش حاضر با رویکردی توصیف ی-تحلیلی به دنبال تشریح جایگاه حقوق شهروندی در برنامهریزی شهریمبتنی بر اندیشه نئولیبرالیسم م یباشد. دادههای مورد نیاز پژوهش از طریق مطالعات اسنادی گردآوری شده و به صورت کیفی در جهتتعیین مولفههای اساسی حقوق شهروندی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان م یدهد در برنامهریزی شهری نئولیبرال، ابعاداجتماعی و مدنی حقوق شهروندی با هدف ارتقای سطح رفاه اجتماعی مورد تاکید قرار م یگیرد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , حقوق شهروندی , لیبرالیسم , نئولیبرالیسم