ارائه یک مدل دسته بندی و سنجش چالشهای تاب آوری در مدیریت اطفاء حریق پس از سوانح مطالعه موردی: سازمان آتش نشانی شهرداری کازرون

در سالهای اخیر بحث تاب آوری به صورت جدی تری در کشور مورد توجه قرار گرفته است و توجه به این امر در سازمانها و اداراتدولتی نیز بیشتر به چشم میخورد، چرا که اهمیت تاب آوری به عنوان یکی از مفاهیم نظری و کاربردی در مدیریت بحران بیش ازپیش تبیین شده است. به تبع آن تبدیل سازمانها به سازمانهای تابآور نیز اهمیتی افزون یافته اند. سازمانهای تاب آور، به دلیلبرنامه ریزی موثر، آمادگی و انعطاف پذیری بالایی که در خود ایجاد مینمایند، قادر هستند بحرا نها را با هزینه های کم پشت سربگذارند؛ در نتیجه ارتقاء تاب آوری در سازمانها موجب رشد افراد و بهدست آوردن تفکر و مهارتهای خودمدیریتی بهتر و دانشبیشتر می شود. اگر چه توجه به تاب آوری اخیرا در کشور در میان سازمانها بیشتر مورد توجه قرار گرفته، اما میتوان گفت در شهرکازرون و به ویژه در حوزه مدیریت بحران به نوعی مغفول مانده است. مطالعه پیش رو تلاشی است جهت بررسی چالشها، مدلسازیچالشها و راهکارهای تاب آوری در مدیریت اطفاء حریق پس از سوانح. در این مطالعه علاوه بر معرفی یک چارچوب پیشنهادی برایدسته بندی و سنجش میزان تاب آوری سانحه آتش سوزی، نشان داده شده که تاب آوری در سازمان امری پویاست و رسیدن بهتابآوری مطلوب و قابل کنترل، نیازمند تعریف یک کار پژوهشی علمی و مستمر است.

Keywords:

تاب آوری , مدیریت بحران , اطفاء حریق , آتش نشانی , کازرون.