بررسی شیوع فراوانی توکسوپلاسما گوندی در طیور بومی به روش الایزا در شهرستان شهرکرد، ایران

توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک­یاخته­ای درون­سلولی است که قادر به آلوده­کردن اکثر جانوران خونگرم از جمله انسان و پرندگان است. با توجه به عادات تغذیه­ای در مرغ­های بومی، شیوع آلودگی به توکسوپلاسما در مرغ­های با پرورش آزاد به عنوان یک شاخص مناسب از فراوانی توکسوپلاسمت مطرح است. هدف از این تحقیق بررسی شیوع توکسوپلاسما گوندی در ماکیان محلی در شهرستان شهرکرد به روش الایزا بود. در این مطالعه که ۷۰ قطعه از ماکیان محلی شامل ۲۰ قطعه مرغ محلی، ۱۰ قطعه خروس، ۲۰ قطعه بوقلمون، ۱۰ قطعه اردک، ۱۰ قطعه غاز به طور تصادفی از شهرستان شهرکرد جمع­آوری شدند. تمامی نمونه­ها به روش الایزای غیرمستقیم، جهت مشخص شدن آنتی بادی ضد توکسوپلاسما گوندی مورد آزمایش قرار گرفتند. برای ارزیابی نتایج آماری از آنالیز مربع کای و نرم­افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج نشان داد از مجموع ۷۰ نمونه، ۱۰ نمونه (۲۸/۱۴ درصد) مثبت، ۸ نمونه ( ۴۲/۱۱ درصد) مشکوک و ۵۲ نمونه (۲۸/۷۴ درصد) منفی بودند. از مجموع ۱۰ نمونه مثبت، ۲ نمونه (۲۰ درصد)، ۵ نمونه (۵۰ درصد)، ۲ نمونه (۲۰ درصد)، و ۱ نمونه (۱۰ درصد) به ترتیب مربوط به فصل­های بهار، تابستان، پائیز و زمستان بود. در طی این تحقیق مشخص شد که بیشترین شیوع به توکسوپلاسما گوندی به ترتیب مربوط به بوقلمون و مرغ محلی؛ و کمترین میزان آلودگی مربوط به غاز، اردک و خروس بوده است. مهمترین عامل اصلی در پایین بودن رخداد توکسوپلاسما، سن طیور بومی می­باشد.

Keywords:

Toxoplasma gondii , indirect ELISA , poultry meat , Shahrekord , توکسوپلاسما گوندی , الایزای غیر مستقیم , گوشت طیور , شهرکرد