بررسی آزمایشگاهی عوامل ایجاد خوردگی و اولویت بندی روش های موثر در دوام سازه های بتنی دریایی (مطالعه موردی: اسکله های پتروشیمی بندر ماهشهر)

بکارگیری بتن به عنوان مصالح اساسی در سازه های با کاربری مختلف، در دهه های گذشته، باعث شده است که همواره در پژوهش ها وموارد عملی، شناخت ویژگی های این مواد حائز اهمیت باشد. از سوی دیگر علاوه بر ویژگی های سودمند این مصالح، وجود نقاط ضعف وعوامل تهدیدکننده دوام و پایداری آن، نیاز به بررسی تئوری و آزمایشگاهی آن را بیش از پیش تاکید می کند. در این تحقیق تلاش بعملمی آید تا ضمن معرفی خوردگی و انواع رایج آن در سازه های دریایی، روش های شناسایی و مکانیزم ایجاد آنها تشریح، تا درک صحیحی ازپدیده خوردگی حاصل گردد. مواد اولیه در این پژوهش شامل مصالح مورد استفاده در مراحل مختلف انجام آزمایش ها که شامل مصالحبکار گرفته شده در ساخت بتن ساختمانی می باشد. علاوه بر آن، مجموعه ای از مواد افزودنی به منظور بررسی میزان تاثیر آنها بر کیفیت ودوام بتن نیز مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین در انجام آزمایش های این تحقیق از دو روش آزمایش مقاومت الکتریکی و آزمایشنفوذپذیری کلرید سریع (RCPT) استفاده شده است. نتایج آزمایش مقاومت الکتریکی نشان داد که احتمال خوردگی در کلیه نمونه ها کمو ناچیز بوده است و با افزودن مواد مختلف به بتن، مقاومت الکتریکی نمونه ها افزایش پیدا کرده است. استفاده از میکروسیلیس نسبت بهسایر مواد مورد بررسی، باعث افزایش بیشتری در مقاومت الکتریکی ویژه نمونه شده و اثر بیشتری در کاهش احتمال خوردگی بتن دارد.همچنین پودر سرباره نسبت به سایر مواد اثر کمتری در کاهش احتمال خوردگی بتن دارد. نتایج حاصل از آزمایش نفوذپذیری کلریدسریع بر روی نمونه ها نشان داد که نفوذپذیری یون کلرید در کلیه نمونه ها کم و خیلی کم بوده است و با افزودن مواد مختلف به بتن،میانگین بار الکتریکی عبور کرده نمونه ها کاهش پیدا کرده است.

Keywords:

خوردگی , سازه بتنی , مواد افزودنی , ماهشهر , اسکله