رابطه ناگویی خلقی ، ابعاد شخصیت و سلامتی معنوی با رضایت زناشویی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی خلقی ، ابعاد شخصیت و سلامتی معنوی با رضایت زناشویی بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی شهرستان مراغه و شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. نمونه شامل ۱۰۰ نفر از این جامعه بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (FTAS-۲۰)، رضایت زناشویی انریچ ((EMSS، پرسشنامه شخصیتی نئو((NEO-FFI، و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (SWBS) استفاده گردید. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۲ و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین ناگویی خلقی و مولفه های آن و رضایت زناشویی رابطه منفی وجود داشت (۰۱/۰

رضایت زناشویی را پیش بینیکردند. توجه به ناگویی خلقی، ابعاد شخصیت و سلامت معنوی در ارتباط با رضایت زناشویی دانشجویان متاهلضروری به نظر می رسد.

Keywords:

ناگویی خلقی , رضایت زناشویی , سلامت معنوی , ابعاد شخصیتی.