قصه رویکردی تاثیر گذار در آموزش و درمان کودکان و نوجوانان

از دیر باز از قصه ها و تمثیل ها به عنوان ابزارهایی برای انتقال مفاهیم استفاده میکردند به طوری که میتوان گفت قدمت آن به خلقت جهان و انسان برمیگردد. اصولا قصه گویی را میتوان برای هر کسی و در هر سنی به کار برد اما به یقین میتوان گفت بیشترین تاثیرگذاری را بر کودکان و نوجوانان دارد. قصه گویی به عنوان یک وسیله تعلیمی میتواند کودکان و نوجوانان را به کشف معنای منحصربه فرد بودن خود ترغیب کند و توانایی آنها را برای برقراری ارتباط واقعی بین افکار و احساس ها افزایش دهد. مهارت-های کلامی موجود در قصه میتواند توانایی افراد را برای حل و فصل تعارض بین فرد به صورت آرام و توام با بحث و گفت وگو افزون سازد. بیان داستان و نیز گوش دادن به آن کودکان را به بهرهگیری از تخیلاتشان تشویق میکنند و این تخیل قوی میتواند اعتمادبه نفس و انگیزش شخصی را در آنها افزایش دهد زیرا آنان خود را برای نیل به امیال و آرزوهایشان شایسته و توانا تصور میکنند. داستان ها همچنین ابزار منحصربهفردی برای درمان هستند. در واقع داستان خلاقیت گستردهای است که با آن هر فردی می-تواند عقاید به ظاهر نامعقول را بازیابی آنها را جایگزین و استفاده سازنده از آن را مطرح کند. داستانها نظام عقاید و نگرشهای تازهای را می آموزند. تار و پودهای فکری، عاطفی و ذهنی و حوادث اجتماعی که در تمثیل ها و قصه ها به هم پیوسته اند فرد را در حل مشکلات شخصیاش راهنمایی میکنند. از آنجا که این داستان ها شنونده را به طور مستقیم مخاطب قرار نمیدهند و با زندگی روزانه فردی شنونده ظاهرا فاصله بسیاری دارند مراجع با کشف نقاط ضعف خود به وسیله داستان ها مقاومتی را که معمولا در مقابل رواندرمانگران یا مشاور نشان میدهد از خود بروز نمیدهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش قصه به عنوان رویکردی تاثیر گذار در آموزش و درمان کودکان و نوجوانان است. روش پژوهش حاضر توصیفی است که در این روش اطلاعات به دست آمده از طریق ابزار میدانی( مطالعه ی کتابخانه ای) گردآوری میشود و سپس به بررسی مبانی نظری قصه و نقش آن در آموزش و درمان پرداخته میشود.

Keywords:

قصه , آموزش , درمان , کودکان و نوجوانان.