اثربخشی برنامه ریزی عصبی کلامی بر خودکارامدی در دانش آموزان دارای اضطراب امتحان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ریزی عصبی-کلامی بر خودکارآمدی در دانش آموزان انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع متوسطه اول منطقه۱۰ شهر تهران در سه ماه اول سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر بودند که در دو گروه ۱۵ نفره گمارده شدند. گروه آزمایش تحت آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی به مدت ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای قرار گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) بودند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد که نتایج نشان داده است برنامه ریزی عصبی-کلامی بر افزایش خودکارآمدی، موثر است .(p<۰/۰۵)

Keywords:

اضطراب امتحان , برنامه ریزی عصبی-کلامی , خودکارآمدی , دانش آموزان