بررسی و تحلیل میزان اثر بخشی آموزش ترکیبی (حضوری -مجازی) در افزایش سطح یادگیری و خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

فناوری اطلاعات و ارتباطات، تاثیر شگرفی بر فرصتهای یاددهی- یادگیری در موقعیتهای آموزشی گوناگون؛ از جمله خلاقیت و یادگیری داشته است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان اثربخشی رویکردهای آموزش الکترونیک و ترکیبی در خلاقیت و یادگیری دانش آموزان بود. این پژوهش در مجموعه پژوهشهای شبه آزمایشی قرار گرفته؛ در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان مدرسه به تعداد ۳۳ نفر بود. به علت محدود بودن افراد، از سرشماری استفاده شد. برای اجرای پژوهش، در آغاز دوره آموزشی »حل مساله« به سه شکل الکترونیکی، ترکیبی و حضوری طراحی و سپس بر روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل همین دوره آموزشی را به شکل حضوری گذراندند. برای طراحی هر سه دوره آموزشی، از مدل طراحی آموزشی گانیه و بریگز استفاده شد. به منظور ارزیابی اثربخشی، دو متغیر وابسته شامل: خلاقیت و یادگیری سنجش شد. ابزار اندازه گیری این متغیرها به ترتیب پرسشنامه، مصاحبه و آزمون بود. تجزیه و تحلیل دادهها نیز در دو بخش کمی و کیفی صورت گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن است که میزان خلاقیت و یادگیری فراگیران از رویکرد یادگیری ترکیبی به طور معناداری بیش از دو گروه دیگر است . (p<۰/۰۰۰ )

Keywords:

یادگیری ترکیبی , خلاقیت , یادگیری