نقش آموزش در تفکیک و بازیافت پلاستیک و پت در منطقه ۱۴ شهرداری تهران؛ مطالعه موردی ناحیه ۲

در سال های اخیر صنایع پلاستیک نیز همچون سایر صنایع در این سال ها توسعه چشمگیری داشته است. به طوری که تعداد و ظرفیت واحدهای تولید انواع پلاستیک از ۲۷۰۰ عدد و ظرفیت ۳/۱ میلیون تن در سال ۷۳، به ۵۵۲۷ عدد و ظرفیت ۹ میلیون تن در سال ۸۷ افزایش داشته که از لحاظ تعداد واحد ۱۰۵% و از لحاظ ظرفیت ۵۹۲% رشد کرده است. طبق بررسی های به عمل آمده در حال حاضر روزانه ۷۰۰۰ تن زباله در تهران دفع می شود که ۶/۴ درصد از آن را مشمع و مواد پلاستیکی تشکیل می دهد. افزایش استفاده از ظروف یک بارمصرف باعث تجمع ترکیب شیمیایی پلی اتیلن ترفتالات (شوارتز، گودمن، ۱۳۷۷) در ضایعات شهرداری شده است. بر اساس آمار موجود تا سال ۸۳ سالیانه ۵۴۰ هزار تن زباله های پلاستیکی مصرف اعم از ظروف یک بارمصرف، بطری های نوشابه و...وارد طبیعت می شد. تا چند سال اخیر روش بازیابی پلاستیک در تهران تجربی بوده و توسط نیروی انسانی صورت می گرفت. یکی از مشکلات بازیافت پلاستیک در تهران عدم رعایت اصول بهداشتی در فرآیند بازیافت ضایعات است. ازآنجاکه منطقه ۱۴ یکی از مهم ترین مناطق شهر تهران به لحاظ وسعت و همچنین دارای بودن بافت فرسوده شهری است، سعی شده است تا مشکلات جمع آوری و دفع پسماند به صورت کاملا جامع با استفاده از مدیریت و برنامه ریزی دقیق جهت آموزش تفکیک از مبدا زباله شهروندان توسط آموزشگران بازیافت کاهش داده شود. ناحیه ۲ منطقه ۱۴ شهرداری تهران دارای بیشترین وسعت (۳۹۲/۸ هکتار)، بیشترین جمعیت (۰۰۰/۱۴۵ نفر)، بیشترین تعداد خانوار (۵۰۰/۳۵) و بیشترین تعداد مراکز تجاری (بیش از ۵۱۰۰) در بین نواحی ۶ گانه این منطقه است و این آموزش ها به طور دقیق و برنامه ریزی شده در سطح منطقه اعمال گردید. شکی نیست که آموزش در بهبود روند تفکیک زباله از مبدا، نقش بسزایی در ارتقا سطح بازیافت شهروندان داشته است. آمار ارائه شده به خوبی نمایگر این مطلب می باشند. روش مطالعه در این پژوهش استفاده از آمار و اطلاعات موجود در اداره بازیافت منطقه ۱۴ و مصاحبه عمیق با مسئولین امر می باشد.

Keywords:

پلاستیک , بازیافت , منطقه ۱۴ , آموزش , شهرداری تهران