اثر بخشی مهارت توجه عاطفی و محبت در کاهش پرخاشگری دانش آموزان کم توان ذهنی

پرخاشگری و مشکلات رفتاری وابسته به آن یکی از گسیختگی های شایع و مشکلات مزمن اجتماعی است که در بین افراد کم توانذهنی فراوان به چشم می خورد. خشونت فیزیکی به دیگران و دارایی آنان، طغیان خشم، کج خلقی و دیگر اعمال مخرب از قبیلدست انداختن همسالان، تهدید و بی حرمتی کلامی و غیر کلامی، جیغ زدن و منفی گرایی افراطی در آنها به صورت فعل یا بالقوهظاهر می گردد و امنیت فرد وجامعه را به مخاطره می اندازد. ما در این پژوهش سعی کردیم با استفاده از روش شناخت وریشه یابیعلت ،توجه عاطفی ومحبت و آموزش مهارت های خودکنترلی پرخاشگری را در یک دانش آموز به طور موردی و به صورت اقدامپژوهی درمان کنیم در پایان این پژوهش تحقیق ما اثر بخش بود و متوجه شدیم دانش آموز به دلیل فشار روحی و شرایط خاصیکه در خانواده داشت نیاز به علاقه شدید به در آغوش گرفتن ومحبت فراوان در کلاس داشت؛ بنابراین، بهترین راه را برای کم کردنپرخاشگری دانش آموز در آغوش گرفتن و نوازش او بود. و در نتیجه روشی که ما بکار بردیم بر کاهش پرخاشگری و آموزش مهارتهای اجتماعی تاثیر مثبت گذاشت.

Keywords:

خانواده , پرخاشگری , کودکان کم توان ذهنی