جایگاه مدیریت شهری در ارتقاء مشارکت شهروندی

وجه اکتسابی و ترویجی شهروندی نیازمند اقدام و توجه جدی نظام های شهری مشتمل بر مدیریت های شهری، حکومت های شهری، دولت های شهری، سازمان های شهری، مقامات شهری و شهرداری ها در بهره گیری از سیاستهای شهروند - سازی شهری برای تنظیم شکلی از روابط حاکمان با شهروندان و شهر است که بهترین شیوه زیست و موثرترین مواجهه را با مسائل پیچیده شهری امکانپذیر می سازد. حقوق شهری در ایران فاقد ایده شهروندی است. براین اساس، قوانین و مقررات شهری را می توان به عنوان یکی از مهم ترین نقاط اتصال بین مدیریت شهری وشهروندان قلمداد نمود. ستفاده از مشارکت شهروندی باعث صرف انرژی، زمان هزینه و امکانات کمتر و انجام کارهای بیشتر در شهر می شود. مداخله شهروندان در اداره امور باعث آشنایی مستقیم آنان با مسایل شهر شده و این خود منجر به تصحیح نظر و تصور مردم از مدیریت شهری می شود. مشارکت شهروندی باعث ایجاد حس اعتماد شهروندان نسبت به مدیران می شود و متقابلا مدیران شهری نیز باید با ایجاد رابطه مستقیم با مردم این حس را تقویت کنند. قوانین و مقررات شهری را می توان به عنوان یکی از مهم ترین نقاط اتصال بین مدیریت شهری و شهروندان قلمداد نمود. به تعبیر بهتر بازیگران عناصر اصلی مدیریت شهری در پرتو قوانین و مقررات شهری ضمن تعریف نقش برای خود و سایر اعضا می توانند شهروندان را در اداره امور مشارکت دهند و مفهوم شهروندی را محقق سازند.

Keywords:

مشارکت شهروندی , شهرهای پایدار , مدیریت شهری , توسعه پایدار