ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های باقلا با مدل اثرهای مختلط خطی (LMM)

برای ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های باقلا از بین ۱۹ ژنوتیپ، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در دو سال زراعی (۹۶-۱۳۹۴) و در چهار ناحیه (گرگان، دزفول، بروجرد و ایرانشهر) انجام شد. اثر محیط، ژنوتیپ و برهمکنش ژنوتیپ در محیط بر تمام صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. نمودار عملکرد اسمی، ژنوتیپ های ۱۳، ۱۲، ۲، ۹، ۶ و ۴ را ژنوتیپ های پایدارتر از نظر عملکرد دانه شناساند. بر پایه تجزیه بای پلات، ژنوتیپ های ۱۲، ۱۶، ۱۴، ۹، ۶ و ۱۱، علاوه بر داشتن بیشترین عملکرد دانه، از پایداری عملکرد بیشتری هم برخوردار بودند. بر پایه مقادیر متفاوت برای عملکرد دانه و شاخص پایداری میانگین وزنی نمرات مطلق بهترین پیش بینی های نااریب خطی (WAASB)، ژنوتیپ های ۱۱، ۹، ۱۸، ۱۰، ۱۳، ۱۲، ۱۶، ۱۴ و ۶ پرمحصول و پایدار بودند. ژنوتیپ های برتر از نظر شاخص گزینش چند صفتی (MTSI)، ژنوتیپ های ۲، ۱۸ و ۶ بودند. شاخص میانگین هارمونیک و عملکرد نسبی ارزش ژنوتیپی (HMRPGV)، ژنوتیپ های ۱۴، ۶ و ۹ را به عنوان ژنوتیپ هایی معرفی کرد که علاوه بر عملکرد دانه، از پایداری و سازگاری بالایی نیز برخوردار بودند. در مجموع، بر اساس تمام تجزیه ها و شاخص ها، ژنوتیپ ۶، به عنوان پایدارترین ژنوتیپ شناسایی شد و می تواند نامزد معرفی رقم جدید باشد.

Keywords:

آزمون نسبت درست نمایی , ارزش های ژنتیکی , بهترین پیش بینی های نااریب خطی , حداکثر درست نمایی محدود شده , سازگاری