تحلیل پایداری رابطه میان نظام بهره برداری خانوادگی و امنیت غذایی در نواحی روستایی دهستان غنی بیگلو، زنجان

تحقق اهداف کشاورزی از جمله تامین امنیت غذایی جامعه و ایفای نقش موثر آن در تقویت استقلال ملی، نیازمند گذر سریع و صحیح از مرحله تولید معیشتی و سنتی به مرحله تولید صنعتی و تجاری است. از طرفی امروزه کشاورزی پایدار، به مثابه رویکردی است که نیل بخش کشاورزی به مرحله تولید صنعتی و تجاری و تامین امنیت غذایی خانوارهای روستایی را امکان پذیر می سازد. در پژوهش حاضر، به تحلیل رابطه پایداری نظام بهره برداری خانوادگی و امنیت غذایی در هشت روستای دهستان غنی بیگلو از توابع شهرستان زنجان پرداخته می­شود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کل بهره برداران خانوادگی در روستاهای مورد مطالعه است (۱۳۲۴N=) و براساس فرمول کوکران، ۳۰۰ نفر برای تکمیل پرسشنامه محاسبه و به­روش تصادفی ساده دردسترس انتخاب شدند. نوع پژوهش کاربردی و روش آن تحلیلی- همبستگی است و به صورت پیمایشی-میدانی انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه ای (اسنادی) و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده عمیق) است. تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده با نرم افزار  SPSS ۲۱و آزمون های آماری T تک­نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل خوشه ای و جدول توافقی کای دو انجام گرفته است. براساس یافته ها، روند کشاورزی در روستاهای مورد مطالعه ناپایدار است و امنیت غذایی خانوارهای بهره برداران این روستاها وضعیت مطلوبی ندارد (۵۲ درصد). همچنین براساس نتایج، بین امنیت غذایی با میانگین درآمد، وسعت قطعات اراضی کشاورزی و تنوع شغلی بهره برداران، رابطه معنادار مستقیمی وجود دارد.

Keywords:

امنیت غذایی , توسعه روستایی , دهستان غنی بیگلو , کشاورزی پایدار