اثر ویتامین ث بر بقای زیستی و پتانسیل تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از ژله وارتون بندناف انسان
Publish place: Qom University of Medical Sciences، Vol: 11، Issue: 11
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 156
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUQ-11-11_001
تاریخ نمایه سازی: 21 مهر 1401
Abstract:
چکیده
زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از ژله وارتون بندناف انسان، یکی از منابع ارزشمند برای سلول درمانی و مهندسی بافت است و برای این اهداف لازم است در محیط کشت تکثیر شوند. محیط کشت، استرس اکسیداتیو را به سلول ها تحمیل می کند. ویتامین ث یک آنتی اکسیدان قوی است. هدف این مطالعه بررسی اثر ویتامین ث روی تکثیر و تمایز این سلول ها بود.
روش بررسی: بعد از جداسازی و کشت سلول ها از ژله وارتون بندناف، سلول های پاساژ سوم کشت سلولی، تحت تیمار با غلظت های مختلف ویتامین ث در پنج گروه شامل: ۱- فاقد ویتامین ث؛ ۲- محیط غنی شده با ۵ میکرومول ویتامین ث؛ ۳- محیط غنی شده با ۵۰ میکرومول ویتامین ث ؛ ۴- محیط غنی شده با ۲۵۰ و محیط غنی شده با ۵۰۰ میکرومول ویتامین ث قرار گرفتند. طول مدت تیمار ۹ روز بود. بقای زیستی سلول ها با استفاده از آزمون MTT و پتانسیل تمایز آن ها با کمک محیط القاگر تمایزی استئوژنیک، آدیپوژنیک و رنگ آمیزی هیستوشیمیایی بررسی شد.
یافته ها: در این مطالعه، ویتامین ث با غلظت ۲۵۰ میکرومول، بقای سلولی را افزایش داد؛ درحالی که سایر غلظت ها آن را کاهش داد (۰۵/۰p≤). همچنین غلظت ۵۰ میکرومول، تمایز استئوژنیک را بهبود بخشید؛ درحالی که در رابطه با تمایز آدیپوژنیک با غلظت ۵۰ میکرومول فقط توانست پراکندگی قطرات چربی را یکنواخت کند.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ویتامین ث با غلظت مناسب می تواند بقای سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون را افزایش دهد و به صورت وابسته به دوز روی تمایز استئوژنیک و آدیپوژنیک آنها اثر بگذارد.
Keywords:
Wharton jelly , Mesenchymal Stromal Cells , Ascorbic Acid , Cell Differentiation. , ژله وارتون , سلول های بنیادی مزانشیمی , ویتامین ث , بقاء زیستی , تمایز.
Authors
طیبه محمدی
Faculty of Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
سعید آزنده
FCellular & Molecular Research Center, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
داریوش بیژن نژاد
FCellular & Molecular Research Center, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
نجمه شمس الدینی لری
Faculty of Sciences, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :