امیدآفرینی در قرآن با تکیه بر اندیشه های جوادی آملی و علامه طباطبایی(ره)

امید یکی از بزرگ­ترین نعمت­های الهی و محرک انسان برای رسیدن به آمال و آرزوهایش است و نیز ملازم روانی زندگانی و رشد است که بااحساس و آگاهی، همراه و تضمین­کننده تکامل و پیشرفت جوامع بشری است. در قرآن کریم برای ایجاد آن، گزاره­های اعتقادی و رفتاری متعددی مطرح­­شده که توجه به آن­ها، ضمن ایجاد امید، به تحکیم و غنی سازی آن نیز کمک می کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی-­ تحلیلی و با استفاده از آیات گران­بهای قرآنی، این گزاره­ها را طبقه­بندی نموده و با تکیه­بر اندیشه­های جوادی آملی و علامه طباطبایی (ره) به تحلیل ­و بررسی آن­ها پرداخته است. یافته­ها­ نشان داد که اعتقاد به یگانگی خدا، معاد، نبوت و ظهور منجی آخرالزمان از راهکارهای معرفتی قرآن برای امیدآفرینی در انسان است. همچنین قرآن کریم جهت القای امید در آدمی، در حوزه رفتاری، عواملی چون ذکر و یاد خدا، توبه، هجرت و جهاد و صبر و بردباری را برشمرده است.

Keywords:

قرآن کریم , امید , امیدآفرینی , جوادی آملی , علامه طباطبایی (ره)